Een rustig begin vanmorgen. We hadden gisteravond al het
meeste opgeruimd want de nachten zijn erg vochtig dus handig inpakken als alles
nog mooi droog is.
We wilden ongeveer 300 km. afleggen en dat weer over secundaire
wegen. Om half tien reden we weg. Alles betaald en met nog een stokbrood voor
tussen de middag. Altijd iets achter de hand hebben voor de grootste trek.
We wisten dat vandaag, de 15de augustus, Maria Ten
Hemelopneming wordt gevierd in alle goede katholieke landen. Dat is dan ook een
vrije dag voor iedereen. In Nederland zijn dat soort dagen al afgeschaft maar
in de zuidelijke katholieke landen niet. Dus de winkels zijn gesloten, alleen
de bakker bakt nog het dagelijks brood, en de mensen gaan of zijn op pad. Dat
was te merken op de weg. Wat een drukte! Lange rijen auto’s achter elkaar. Het
schoot niet op. Ook veel regen gehad, de hagelstenen lagen aan de kant van de weg
en de donkere wolken bleven maar hangen boven de heuvels van de Jura en de Vogezen.
We zijn gestopt en even gekeken wat handiger zou zijn; misschien toch maar de
autobaan. Wie weet iets rustiger en ook sneller met dit weer. Gekeken waar we
er op konden en ja hoor, weinig verkeer, geen vrachtwagens, die stonden op de
vele parkeerplaatsen, en het rijden kostte veel minder energie. Goede keus dus.
Op een gegeven moment gestopt, een hapje gegeten en weer verder tot ongeveer 20
km. boven Mulhouse. Een rustige camping gevonden, wel kleine plekken maar we
waren ook wel hele grote gewend al die tijd.
We zitten nog ongeveer 700 km. van huis af. Freddy heeft
natuurlijk de hele vakantie al gedroomd van het automuseum in Mulhouse. Niet
overdrijven hoor ik nu! Is wel leuk, denkt hij. Dat gaan we dan ook morgen
doen. Of ik ook mee ga moet ik nog even bekijken. Het heeft mijn interesse
niet; een auto is handig, meer niet. En bij een andere auto wil ik graag de
kleur uitkiezen maar verder, nee, niet zoveel interesse. Misschien dat de stad
nog iets te bieden heeft. Dat ga ik vanavond nog eens bekijken.
Alle plekken zijn hier recht, met keurig geknipte heggen.
Tegelijk met ons kwamen er nog twee caravans aan. We hadden die van ons al op
de plek maar de auto stond nog op het pad. De caravaneigenaar achter ons had schijnbaar haast. Ik stak mijn
hand op en liet weten dat ik de auto zou wegzetten. Meneer de chauffeur keek
woest. Ik snel in de auto, doorgereden en een lege plek opgezocht om te keren;
bleek dat deze meneer nou net op die plek moest staan waar ik wilde keren. Wat
een gezicht, wat een ontzettend naar
persoon. Hulpeloos mijn handen omhoog! Hij is doorgereden zodat ik weg kon en
hij kon gaan staan. Slecht begin, dacht ik. Ook staat er een oud echtpaar
schuin tegenover ons met een hele oude caravan; dat het nog rijdt! Ze hebben
een oude hond en een grote kooi met konijnen. Het voorraam van de caravan staat
open en de kooi staat daar breed uitgestald. Ik denk voor de frisse lucht, of
voor de baas en bazin of voor de konijnen. Waarschijnlijk voor beide. Alles zal
maar mee moeten. Misschien zijn er nog meer schatten verborgen, wie weet.
De zon is inmiddels een beetje gaan schijnen. Dat beloofd
misschien wel een mooie dag voor morgen. We blijven hier tot zondag en rijden
dan terug naar Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten