Le defilé de Ruoms.

Dit is de naam van een wandelroute; klinkt wel chique vonden wij. Doet mij denken aan Soestdijk. Freddy had deze wandelroute vanmorgen gekregen van de campingbeheerder. Een twee uur durende route, die begint bij het dorp Ruoms, dat zo’n 10 km. hier vandaan ligt. Je loopt vanaf een parkeerplaats naar de rivier de Ardeche toe, een stuk erlangs en weer terug naar het dorp. Het is een rondwandeling en dat is wel handig in verband met het terugvinden van de auto. De wandeling staat met geel/witte strepen aangegeven en wordt weergegeven als niet heel erg moeilijk. We hadden de wandelschoenen al aan en de slippers in de kofferbak. Onze rugzak was goed gevuld met Snelle Jelles, yoghurt en water. Een pet hebben we altijd bij ons. Freddy wist waar de auto geparkeerd kon worden en dat punt vonden we vrij snel. Toen op pad.

Het is een prachtige wandeling. Een bosachtig gebied met enorme rotsen en stenen en paadjes waar je nauwelijks een schoen tussen twee rotsen kunt zetten. Het eerste stuk loopt omhoog en dan kijk je helemaal over de rivier de Ardèche heen. 

Dan loopt de weg weer naar beneden en kom je bij de rivier zelf. Weer over rotsen en smalle paadjes. Erop is voor mij prima en eraf lastiger. Bij Freddy is dat andersom. Langs de Ardèche even gezeten en wat gegeten en gekeken naar de kanovaarders op de rivier. We kwamen af en toe ook wat andere wandelaars tegen. Sommige op slippers!! Niet handig!! Een Nederlandse familie had een schorpioen gezien; die hebben wij gemist. Het bleef omhoog en omlaag gaan en op een gegeven moment moesten we wel over een heel smal stukje balanceren. 

Niet zo fijn, vond ik. Beneden een enorme diepte en boven je de rotsen. Opeens riep een Fransman ons en schudde van nee, niet zo. We hadden een gele pijl over het hoofd gezien. Hij wees ons de goede weg. Maar ook dat stuk was lastig. 

Dus vier mannenhanden boden hulp en toen stond ik veilig op een breed stuk pad. Het was nog een heel eind naar beneden en toen weer naar boven. Goed op de geel/witte pijlen gelet want we moesten naar de auto. 

Opeens waren er geen pijlen meer. Misschien hebben we iets over het hoofd gezien maar we moesten wel terug naar de auto. Eerst liepen we al verkeerd, toen google maps erbij, maar het was heel lastig om precies te bepalen welke richting we op moesten en hoelang nog. Het werd een gepuzzel. Gevraagd bij een huis, de wandeling laten zien maar zij wisten het ook niet echt. Freddy had wel enig idee maar een beetje geluk hadden we wel nodig en opeens zagen we een camping die we ’s ochtends ook waren gepasseerd. We zaten dus wel op de goede weg. Een uur later, gelopen met 36’5 gr, zagen we later, zagen we onze auto staan en hebben we ons letterlijk op de zitting laten vallen. We waren moe, een ietsje saggerijnig maar toch wel blij met deze mooie wandeling. Meteen maar doorgereden naar de supermarkt, die letterlijk wordt overspoeld door Nederlanders. De tank nog even vol en klaar.

Het is een prachtig gebied hier en zeker aan te bevelen voor een mooie vakantie in Frankrijk. Morgen rijden we weer verder. We weten nog niet precies wat het gaat worden; dat bekijken we vanavond nog wel even samen.