“De ondeugden moeten uit de lucht”, zei mijn oma vroeger
altijd. Dat betekende in de zomer dat het ging onweren en regenen. Nou, dat
deed het vanochtend hier ook. De regen viel recht naar beneden. Het onweer
rommelde tussen de bergen. De toppen van de bergen waren in nevelen gehuld. We
hadden dat gisteren al een beetje verwacht, gezien de plakkerige hitte. Het was
wel even lekker. Nooit gedacht dat ik dat nog zou zeggen trouwens. Zon past bij
mij, de regen niet en de kou sowieso niet. Kou met de zon is al iets beter.
Vanmorgen dus rustig aan gedaan. Een spelletje gedaan, de
krant en een boek gelezen. In de krant stond vanmorgen dat koningin Maxima, de
Toldijkse basisschool gaat bezoeken op 4 september. Ze bezoekt een innovatieve
project wat ik begreep uit het artikel. Ook komt ze in Beltrum en in
Doetinchem. Dus een rondje Achterhoek. Rob en Martine wonen in Toldijk dus we
hebben al een plek gereserveerd!
Zoals altijd doen we onze oefeningen ’s morgens en daarna
pakken we een douche. Ik had gisteren nog niet zo op de plaatjes op de douche
gelet, maar vandaag dus wel en dat was wel even raar. Twee douches hadden een
mannetje en een vrouwtje op de deur staan, een douche was voor gehandicapten en
op de andere douchedeur een dik mens figuur, een soort Michelin mannetje. Ik
ben naar binnen gestapt en inderdaad een hele ruime douche, voorzien van een
stoel. Zou dat dan echt voor dikke mensen zijn, vroeg ik mij af. Dat moet haast
wel maar het was al half 10 en ik heb niet echt hele dikke mensen gezien op de
camping dus ik vond dat ik die douche wel kon gebruiken. De stoel heb ik
gebruikt om mijn ondergoed en handdoek op te leggen. Lekker hoor, zo’n grote
ruimte.
Rond drieën klaarde het op, de zon kwam erbij en we besloten
om toch maar een rit richting de Alpen te maken. Bourg d Óisans is een kleine
stad, hier 40 km vandaan en daar begint de beklimming van de Alpe d’Huez;
bekend van de Tour de France. Nederlandse winnaars zijn o.a. Joop Zoetemelk en
Peter Winnen. We zijn er 30 jaar geleden
al eens geweest met de jongens en we wilden wel eens zien hoe het daar nu is.
De afstand is goed te doen voor een middagje.
Het was een mooie tocht en toen
de beklimming begon zagen we al veel wielrenners de berg opgaan en natuurlijk
kwamen we ook dalers tegen. Die hadden de klus er al opzitten. Rode hoofden,
wielrenners die bijna fluitend naar boven gaan en alles wat er tussen in zit;
zelfs twee hardlopers! De snelheden waarmee men naar beneden gaat, vind ik
angstaanjagend. Zo verschrikkelijk hard! Ook de elektrische fiets heeft het
gemaakt op de berg zagen wij. Dat lijkt ons nou ook wel relaxed. Een doel voor
de toekomst misschien?
Na 21 haarspeldbochten, een hoogte van bijna 2000 meter en
12 km verder ben je boven. Wat is er veel bijgebouwd; hotels, appartementen,
winkeltjes; teveel om te overzien. De omgeving is prachtig maar dit alles erbij;
de commercie viert hoogtij.
Toen weer naar beneden, een kop koffie in het stadje en
terug naar de camping waar alles weer droog is geworden en de 26 gr. alweer op
de thermometer staat. Morgen willen we een grote tocht door de Vercors maken
maar dat moeten we vanavond nog even uitstippelen; eerst maar eens even lekker
eten.
Schuin tegenover ons staat een auto met de deuren wijd open;
een tentje, een beetje half opgezet, en
overal waar een plekje is hebben de eigenaren hun spullen opgehangen. Wij hebben ze nog niet
gezien. Handdoeken over de fietsenstandaard, luchtbedden op het dak, handdoeken
over het autoportier, ondergoed aan de handvaten van de vier deuren; alles hangt
vol. Hopelijk hebben ze vanavond alles droog. Er zijn op het terrein nog twee
lege boomhutten; nog altijd beter dan een natte tent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten