Vanmorgen lag Freddy al vroeg op zijn rug onder de caravan. De
mover werkt al een paar dagen niet zo goed. Dat was waarschijnlijk ook de
oorzaak van het gestuntel gisteren met de caravan. Vanmorgen het caravanbedrijf
gebeld om te vragen of er iets aan te doen is. Naar aanleiding van een tip van
een van de monteurs onder de caravan gekropen, fijn dat hij zo slank is en
behendig, met een grote dopsleutel en nog een ander stuk gereedschap maar na
een paar minuten won de schroef het van de dopsleutel en brak af. Het kan
natuurlijk ook de geweldige kracht van Freddy zijn maar de kop was er af dus er
viel niets meer te draaien. Het kan geen kwaad zegt Freddy en meestal heeft hij
gelijk in dat soort gevallen. Aan het eind van de vakantie zullen we het weten.
Na het ontbijt en de was, want af en toe moet dat ook, naar
het stadje Cordes sur Ciel, zo’n twintig km vanaf de camping. Het was een
prachtige rit er naar toe. Toen we een paar km op weg waren was het landschap
al zo anders dan hier. Glooiende heuvels met wijnranken en zonnebloemen.
Een leuk
nieuwtje over de zonnebloem misschien, ik wist dit nog niet! Op een Instagram
pagina van een biologie leerkracht, las ik gisteren de volgende vraag: hoe kan
het dat de zonnebloemen meedraaien met de zon? De stengel van de zonnebloem groeit ‘s nachts
aan de westelijke kant sneller en overdag groeit de stengel aan de oostelijke
kant sneller. Als ze volgroeid zijn, wijzen de bloemen naar het oosten, ze
warmen dan snel op zodat ze de meeste insecten lokken. Leuk weetje, vind ik.
Wat een wijndomeinen hebben we gezien: Domaine Jean Jaques, Domaine
Trigot, Domaine Pierre Thoussaint enz. enz. Al deze wijnen worden hier in de
buurt gebotteld en hebben de plaats Gaillac op de fles staan. Deze stad ligt op
zo’n tien km. van de camping vandaan. We zijn wel even een wijnzaak binnen
gewandeld om te kijken en inderdaad, de rode en de witte wijnen en de rosé
hebben allemaal de naam van deze stad op het etiket staan. We zouden eigenlijk
wel een fles moeten kopen om de smaak te testen.
Onze auto konden we kwijt op een prachtige parkeerplaats,
een beetje in de schaduw dus helemaal goed. Er liep een struise Française rond
in uniform; ze bleek de parkeerwachter te zijn. Elke auto werd goed gecheckt. Wij
hadden haar hulp nog wel nodig want je moest en je pincode en ook je autonummer
invoeren en dan pas kreeg je een kaartje. Ze was alleraardigst.
In Cordes hebben we eerst een kop koffie met iets lekkers
genomen en toen zijn we naar boven gelopen. Ik had al gelezen dat het een
enorme klim zou zijn. Honderdzestig meter stijgen over een korte afstand; Het
stijgingspercentage haalt gemiddeld wel de 25%, denkt Freddy. We moesten ook al
klimmen vanaf de parkeerplaats, ook zo’n steile klim trouwens.
Cordes is gebouwd op een rots. Het stadje, met nog geen 1000
inwoners, lijkt te zweven in de lucht. Rond 1900 was de stad helemaal vervallen.
Een groep bewoners, waaronder een aantal kunstenaars hebben het stadje weer
leven in geblazen en gerestaureerd. Wat is het prachtig geworden, heel
authentiek; veel ateliers en winkeltjes in prachtige panden. Ongelooflijk mooi!
Alles wat je ziet is mooi! We hebben genoten, een lekker ijsje gegeten en heel
veel foto’s gemaakt. Een digitale fotocamera is dan een zegen. Knip maar raak. Het
toerisme is de enige bron van inkomsten maar zoveel toeristen waren er volgens
ons vandaag niet. We konden alles goed fotograferen zonder dat je andere mensen
op de foto kreeg. Rond een uurtje of
drie liepen wij weer naar beneden; het werd wel iets drukker toen.
Wij vervolgden onze tocht naar de kloof de l’ Aveyron. Wat een
prachtige rit was dat. Kronkelende wegen door een prachtige omgeving van rotsen
en tunnels met onder ons de rivier de l”Aveyron.
Mooie stadjes die op een rots liggen met prachtige straatjes. Wat een schitterende
omgeving zo’n twintig km van de camping af.
Ook is de Tour de France hier door heen gekomen. De namen
van o.a. Poels en Kelderman zagen we nog op de weg staan. Ook een fiets van stro
stond nog langs de kant van de weg.
We hebben vandaag genoten van een prachtige rit door deze
omgeving.
Op de camping hebben we nieuwe buren, Nederlanders. We gaan
dat bijna uniek vinden hier. Zelfs vandaag hebben we maar twee Nederlandse auto’s
gezien. Frankrijk wordt dus nog niet helemaal overspoeld door Nederlanders in
de zomer.
Freddy heeft nog geen vogel kunnen vastleggen deze vakantie.
Dat is wel een trieste zaak vindt hij. Een duif zou nog wel lukken maar dat is
het dan ook. Die laten hun poep trouwens vallen waar je niet wilt dat ze dat
doen, zoals op je stoel. Maar dat terzijde. Hopelijk komt zijn vogeltijd nog.
Morgen naar Albi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten