Een hele hete dag vandaag. Op dit moment is het nog 33
graden. Het is nu 19.00 uur.
Geen dag om nou eens flink wat te ondernemen. We vinden dit
steeds makkelijker om te doen. Het scheelt
natuurlijk ook dat de vakantie nog maar net begonnen is en dat we nog een
aantal weken te gaan hebben.
De camping ligt bij de plaats Cognac -la-Foret. Op de e moet
een accent circonflexe, een dakje. Kon het niet vinden op de computer. De naam suggereert
dat het iets met Cognac te maken kan hebben maar niets wijst in die richting. Het
is wel een mooi dorp. Vanmorgen op weg naar de Super U voor boodschappen, reden
we er doorheen. Mooie huizen, prachtige tuinen, alles in bloei. Als je het dorp
binnen rijdt zie je natuurlijk het plaatsnaam bord maar onder de naam van het
dorp staan nog een paar woorden, nl: Lanterne des Morts. Dat verwijst naar een dodenlantaarn.
We gaan nog kijken een dezer dagen; op de fiets. Kan me er
zo nog niets bij voorstellen.
Onze plek is erg ruim, 200 m2; nog nooit zo’n grote plek
gehad, denken we. Onze plek is alleen erg hellend. Volgens de campingeigenaar was
het niet te doen om de caravan behoorlijk neer te zetten op deze plek, maar
geen uitdaging te groot voor Freddy. Er was wel een andere plek voor ons, maar
die had helemaal geen schaduw. De keus was dus niet zo moeilijk. De caravan
staat redelijk goed. We hellen wel iets voorover maar het slaapt prima, de
spullen rollen niet vanzelf weg en de caravan staat stabiel. Het sanitair is
erg mooi. De camping draait nu twee jaar onder deze nieuwe beheerders. Wel veel
Nederlanders trouwens. Ook heeft de camping een aantal nieuwe stacaravans,
verspreid over de camping.
Vanmorgen werd de stacaravan tegenover ons schoongemaakt;
er kwamen gordijnen te hangen, er werd serviesgoed naar binnen gebracht en
lampen ingedraaid. Je denkt al snel aan een familie als bewoners, maar niets is minder waar. Rond zessen
verscheen een bestelbus van een onderhoudsbedrijf, drie gespierde mannen kwamen
eruit en gingen de stacaravan in. Weer eens andere campinggasten dan wat we
gewend zijn.
Schuin tegenover ons staat een Nederlands gezin. Ik probeer
om alles te negeren wat er gezegd wordt en wat we te zien krijgen maar dat is
in dit geval niet zo makkelijk. Mamma heeft een erg luide stem. Ze vloekt
zelfs. Haar partner is een rustig persoon , zo op het oog. Ze hebben drie
kinderen. Ik schat: 8, 6 en 1 jaar. De middelste
is een meisje. Ik zou de hulp inroepen van Jo Frost, de bekende Engelse Nanny! Ze moeten nog twee vakantie weken overleven. Gisteren
en vandaag heeft ze al wel tien keer geroepen dat ze naar huis gaan, als de
kinderen zo ongehoorzaam blijven. Ze zijn er nog wel!
Een Frans echtpaar probeerde een camper op een hellende plek
neer te zetten, een pad verder dan onze plek. Waarschijnlijk ook gekozen voor
de schaduw. Het heeft een half uur geduurd. De man bestuurde de camper en vrouwlief
dirigeerde hem. De camper moest op klossen worden gezet en dat is een pittig
karwei als je niet zo handig bent. Een andere Fransman bood gelukkig zijn hulp
aan en het lukte. De motorkap moest open; zo vaak had de koppeling volgens Freddy
wel op z’n donder gehad. Ze staan wel lekker in de schaduw!
Als je een dag bij de caravan zit en lekker een boek leest,
blijkt zo’n dag toch nog voldoende te bieden om een A4 redelijk gevuld te
krijgen.
Wij gaan eten; het is bijna half 8. Freddy heeft dus gekookt
en ik mag aanschuiven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten