Dag op de camping

Een hele hete dag vandaag. Op dit moment is het nog 33 graden. Het is nu 19.00 uur.

Geen dag om nou eens flink wat te ondernemen. We vinden dit steeds makkelijker om te doen.  Het scheelt natuurlijk ook dat de vakantie nog maar net begonnen is en dat we nog een aantal weken te gaan hebben.

De camping ligt bij de plaats Cognac -la-Foret. Op de e moet een accent circonflexe, een dakje. Kon het niet vinden op de computer. De naam suggereert dat het iets met Cognac te maken kan hebben maar niets wijst in die richting. Het is wel een mooi dorp. Vanmorgen op weg naar de Super U voor boodschappen, reden we er doorheen. Mooie huizen, prachtige tuinen, alles in bloei. Als je het dorp binnen rijdt zie je natuurlijk het plaatsnaam bord maar onder de naam van het dorp staan nog een paar woorden, nl: Lanterne des Morts. Dat verwijst naar een dodenlantaarn.

We gaan nog kijken een dezer dagen; op de fiets. Kan me er zo nog niets bij voorstellen.

Onze plek is erg ruim, 200 m2; nog nooit zo’n grote plek gehad, denken we. Onze plek is alleen erg hellend. Volgens de campingeigenaar was het niet te doen om de caravan behoorlijk neer te zetten op deze plek, maar geen uitdaging te groot voor Freddy. Er was wel een andere plek voor ons, maar die had helemaal geen schaduw. De keus was dus niet zo moeilijk. De caravan staat redelijk goed. We hellen wel iets voorover maar het slaapt prima, de spullen rollen niet vanzelf weg en de caravan staat stabiel. Het sanitair is erg mooi. De camping draait nu twee jaar onder deze nieuwe beheerders. Wel veel Nederlanders trouwens. Ook heeft de camping een aantal nieuwe stacaravans, verspreid over de camping. 

Vanmorgen werd de stacaravan tegenover ons schoongemaakt; er kwamen gordijnen te hangen, er werd serviesgoed naar binnen gebracht en lampen ingedraaid. Je denkt al snel aan een familie als bewoners,  maar niets is minder waar. Rond zessen verscheen een bestelbus van een onderhoudsbedrijf, drie gespierde mannen kwamen eruit en gingen de stacaravan in. Weer eens andere campinggasten dan wat we gewend zijn.

Schuin tegenover ons staat een Nederlands gezin. Ik probeer om alles te negeren wat er gezegd wordt en wat we te zien krijgen maar dat is in dit geval niet zo makkelijk. Mamma heeft een erg luide stem. Ze vloekt zelfs. Haar partner is een rustig persoon , zo op het oog. Ze hebben drie kinderen. Ik schat:  8, 6 en 1 jaar. De middelste is een meisje. Ik zou de hulp inroepen van Jo Frost, de bekende Engelse Nanny!  Ze moeten nog twee vakantie weken overleven. Gisteren en vandaag heeft ze al wel tien keer geroepen dat ze naar huis gaan, als de kinderen zo ongehoorzaam blijven. Ze zijn er nog wel!

Een Frans echtpaar probeerde een camper op een hellende plek neer te zetten, een pad verder dan onze plek. Waarschijnlijk ook gekozen voor de schaduw. Het heeft een half uur geduurd. De man bestuurde de camper en vrouwlief dirigeerde hem. De camper moest op klossen worden gezet en dat is een pittig karwei als je niet zo handig bent. Een andere Fransman bood gelukkig zijn hulp aan en het lukte. De motorkap moest open; zo vaak had de koppeling volgens Freddy wel op z’n donder gehad. Ze staan wel lekker in de schaduw!

Als je een dag bij de caravan zit en lekker een boek leest, blijkt zo’n dag toch nog voldoende te bieden om een A4 redelijk gevuld te krijgen.

Wij gaan eten; het is bijna half 8. Freddy heeft dus gekookt en ik mag aanschuiven.