Molsheim

Wakker worden met de zon hoog aan de hemel maakt de dag meteen tot een vrolijke dag.

Het was al aan de late kant, kwart voor 9, toen bij ons de caravandeur open ging. 

De buren zaten al in hardloopkleding uit te hijgen naast ons en de buurman aan de andere kant had al hetzelfde gedaan. 

Actieve mensen, die Denen! 

Buurman kan wel wat beweging gebruiken maar de andere buurtjes zien er al strak en gespierd uit; van onze leeftijd, schat ik zo.

Het voelde dan ook prima om onze yogamatten uit te rollen en mee te gaan in het actieve begin van de dag. 

Het voelt weer heerlijk daarna; en dan ook nog een lekkere douche, ontbijt en koffie en de dag is goed begonnen. 

De hele ochtend is dan ook al voor een groot gedeelte voorbij.  

Bij de koffie de krant op de IPad of de e-reader.

We hadden geen plannen gemaakt, moesten nog wel boodschappen doen: melk , yoghurt , fruit en eten voor vandaag. 

In de grote super U hadden ze verse vis; voor ons is de keus dan al makkelijk; verse Dorade met gebakken aardappelen, sla en een toetje.

Voor ons in de supermarkt, bij de kassa, stonden twee vrouwen, al een beetje op leeftijd. 

Er werd van alles afgerekend en ook twee lege zakken chips. 

Dat je voor een kind wel eens een broodje of een appel koopt en dat bij de kassa nog moet betalen, dat kan, maar dit hadden wij nog nooit gezien. 

Over het postuur van de twee dames hoef ik niet uit te wijden, denk ik! 

De cola en de andere frisdranken zullen thuis wel aan bod komen.

We hadden gisteren al op een bord gezien dat er een Chartreuse museum in het stadje Molsheim, op zo’n 10 km. van de camping was. 

Nu ging het Freddy niet om de Chartreuse {kruidenlikeur} maar om de oprichters van het museum: de Bugatti foundation. 

Ja, we waren toch in de buurt dus dat konden we niet aan ons voorbij laten gaan. 

We kwamen daaraan, bord gelezen, om twee uur open. 

Nog een half uurtje wachten. 

Even na tweeën kwam er een dame op een fiets aan, vroeg of we naar binnen wilden. 

We antwoorden bevestigend maar ze zei dat het haar speet, het museum was vandaag gesloten. 

Wat we wel te weten zijn gekomen:  er staan twee Bugatti’s, een chassis van deze auto en een miniatuur exemplaar. 

Met deze wetenschap in Freddy’s hoofd, gaan we morgen of overmorgen nog een

poging wagen.

Het museum is dan wel geopend, vertelde ze. Dat hopen we dan maar.

Terug op de camping doen bepaalde mensen ons toch weer denken aan het programma: “we zijn er bijna”. 

Een huishoudtrap met zes treden, werd door de buurman, schuin tegenover ons, uit de caravan gehaald. 

Een enorme slang, op een haspel, kwam ook uit de caravan. 

Het schoonmaken begon! De hele caravan, van boven tot onder,  van links naar rechts; wij begrijpen er niets van. 

Vrouwlief roept wat en manlief voert het uit. 

Ook nu we wat ouder zijn is dit niet aan ons besteedt.

Het Deens is wel een taal waar je naar gaat luisteren. 

Je denkt dat je er iets van begrijpt maar dat is  helemaal niet zo. 

Het behoort trouwens net als het Nederlands tot de Germaanse taal, dus klanken zijn herkenbaar maar wij kunnen er niets mee.  

Dan toch maar Engels of Duits.

Het weer blijft nog prachtig hier. We zien morgen wel weer wat de dag brengt.