Cordes sur Ciel en de Gorges de lÁveyron.

Vanmorgen lag Freddy al vroeg op zijn rug onder de caravan. De mover werkt al een paar dagen niet zo goed. Dat was waarschijnlijk ook de oorzaak van het gestuntel gisteren met de caravan. Vanmorgen het caravanbedrijf gebeld om te vragen of er iets aan te doen is. Naar aanleiding van een tip van een van de monteurs onder de caravan gekropen, fijn dat hij zo slank is en behendig, met een grote dopsleutel en nog een ander stuk gereedschap maar na een paar minuten won de schroef het van de dopsleutel en brak af. Het kan natuurlijk ook de geweldige kracht van Freddy zijn maar de kop was er af dus er viel niets meer te draaien. Het kan geen kwaad zegt Freddy en meestal heeft hij gelijk in dat soort gevallen. Aan het eind van de vakantie zullen we het weten.

Na het ontbijt en de was, want af en toe moet dat ook, naar het stadje Cordes sur Ciel, zo’n twintig km vanaf de camping. Het was een prachtige rit er naar toe. Toen we een paar km op weg waren was het landschap al zo anders dan hier. Glooiende heuvels met wijnranken en zonnebloemen. 

Een leuk nieuwtje over de zonnebloem misschien, ik wist dit nog niet! Op een Instagram pagina van een biologie leerkracht, las ik gisteren de volgende vraag: hoe kan het dat de zonnebloemen meedraaien met de zon?  De stengel van de zonnebloem groeit ‘s nachts aan de westelijke kant sneller en overdag groeit de stengel aan de oostelijke kant sneller. Als ze volgroeid zijn, wijzen de bloemen naar het oosten, ze warmen dan snel op zodat ze de meeste insecten lokken. Leuk weetje, vind ik.

Wat een wijndomeinen hebben we gezien: Domaine Jean Jaques, Domaine Trigot, Domaine Pierre Thoussaint enz. enz. Al deze wijnen worden hier in de buurt gebotteld en hebben de plaats Gaillac op de fles staan. Deze stad ligt op zo’n tien km. van de camping vandaan. We zijn wel even een wijnzaak binnen gewandeld om te kijken en inderdaad, de rode en de witte wijnen en de rosé hebben allemaal de naam van deze stad op het etiket staan. We zouden eigenlijk wel een fles moeten kopen om de smaak te testen.

Onze auto konden we kwijt op een prachtige parkeerplaats, een beetje in de schaduw dus helemaal goed. Er liep een struise Française rond in uniform; ze bleek de parkeerwachter te zijn. Elke auto werd goed gecheckt. Wij hadden haar hulp nog wel nodig want je moest en je pincode en ook je autonummer invoeren en dan pas kreeg je een kaartje. Ze was alleraardigst.

In Cordes hebben we eerst een kop koffie met iets lekkers genomen en toen zijn we naar boven gelopen. Ik had al gelezen dat het een enorme klim zou zijn. Honderdzestig meter stijgen over een korte afstand; Het stijgingspercentage haalt gemiddeld wel de 25%, denkt Freddy. We moesten ook al klimmen vanaf de parkeerplaats, ook zo’n steile klim trouwens.

Cordes is gebouwd op een rots. Het stadje, met nog geen 1000 inwoners, lijkt te zweven in de lucht. Rond 1900 was de stad helemaal vervallen. Een groep bewoners, waaronder een aantal kunstenaars hebben het stadje weer leven in geblazen en gerestaureerd. Wat is het prachtig geworden, heel authentiek; veel ateliers en winkeltjes in prachtige panden. Ongelooflijk mooi! 

Alles wat je ziet is mooi! We hebben genoten, een lekker ijsje gegeten en heel veel foto’s gemaakt. Een digitale fotocamera is dan een zegen. Knip maar raak. Het toerisme is de enige bron van inkomsten maar zoveel toeristen waren er volgens ons vandaag niet. We konden alles goed fotograferen zonder dat je andere mensen op de foto kreeg.  Rond een uurtje of drie liepen wij weer naar beneden; het werd wel iets drukker toen.

Wij vervolgden onze tocht naar de kloof de l’ Aveyron. Wat een prachtige rit was dat. Kronkelende wegen door een prachtige omgeving van rotsen en tunnels met onder ons de rivier de  l”Aveyron. 

Mooie stadjes die op een rots liggen met prachtige straatjes. Wat een schitterende omgeving zo’n twintig km van de camping af.

Ook is de Tour de France hier door heen gekomen. De namen van o.a.  Poels en Kelderman zagen we  nog op de weg staan. Ook een fiets van stro stond nog langs de kant van de weg.

We hebben vandaag genoten van een prachtige rit door deze omgeving.

Op de camping hebben we nieuwe buren, Nederlanders. We gaan dat bijna uniek vinden hier. Zelfs vandaag hebben we maar twee Nederlandse auto’s gezien. Frankrijk wordt dus nog niet helemaal overspoeld door Nederlanders in de zomer.

Freddy heeft nog geen vogel kunnen vastleggen deze vakantie. Dat is wel een trieste zaak vindt hij. Een duif zou nog wel lukken maar dat is het dan ook. Die laten hun poep trouwens vallen waar je niet wilt dat ze dat doen, zoals op je stoel. Maar dat terzijde. Hopelijk komt zijn vogeltijd nog.

Morgen naar Albi.

Autorit en nieuwe camping.

Het werd een lange dag vandaag. De rit qua kilometers viel nog wel mee, ongeveer 270 maar het duurde allemaal erg lang. We hadden vooraf besloten om geen snelwegen te nemen maar de N en D wegen. We vertrokken al om 9.00 uur. Een mooie tijd maar het bleef ontzettend druk op de kleine wegen. 

Het was vermoeiend en de weg slingerde behoorlijk dus een beetje tempo rijden zat er ook niet in. Bijna een spiegel geraakt door een enorme vrachtwagen die passeerde. Het scheelde een millimeter zei Freddy. Het landschap is natuurlijk prachtig en daarom rijden we ook geen autobaan maar af en toe een beetje vlot erover heen is toch ook wel fijn. 

Ook ontkwamen we niet aan een tragisch ongeval. Op een gegeven moment reden we op een stuk vierbaansweg met een middenberm ertussen. Uit die middenberm kwam uit opeens een kat tevoorschijn en rende voor onze auto langs. Remmen was geen optie meer. Freddy remde nog iets maar de tijd was te kort. Le chat est mort. We hebben hem geraakt en hopelijk heeft iemand hem van de weggehaald want stoppen was niet mogelijk. Even later bleef een duif bijna te lang op de weg zitten maar gelukkig net op tijd sloeg de duif z’n vleugels uit en scheerde langs onze auto de lucht in. Overleefd!

We hebben de hele dag op de wegenkaart gereden en niet op de Tom Tom. Binnendoor gaat dat veel beter. Het klinkt als twintig jaar geleden maar dit geeft minder stress en het ging heel goed zo.

Rond drie uur waren we bij de camping die we gevonden hadden op de ANWB campingapp. Er waren nog drie plekken waar we uit konden kiezen. Het vervelende van de plekken hier is dat er in het midden overal een grote betonnen plaat is, waar de campers en caravans op kunnen staan. Wij vinden dat vervelend want het is een heel gedoe om de caravan er op te zetten vanwege de hoge opstaande randen Het werd een langdurend klusje maar uiteindelijk lukte het.

Veel Fransen hier; wel 95% van de plekken wordt door hen bezet. Ook weer eens anders dan op de andere campings. De omgeving is wel mooi maar wij missen de heuvels en de ruige rotsen.  We blijven hier wel een paar dagen. We willen sowieso Albi bezoeken en nog een paar dorpjes in de buurt en de Gorges de l’Aveyron.

Om z es uur nog snel even een paar boodschappen gedaan, Nou ja, snel! Als je door de enorme supermarkten in Frankrijk loopt heb je al een flinke wandeling gemaakt voordat je alle boodschappen hebt. We verdelen dan ook maar de taken als we haast hebben. Om acht uur zaten we aan tafel. Daar waren we wel aan toe. Zo meteen lekker slapen en morgen zien we wel weer.

Sarlat

Vandaag naar Sarlat-la-Caneda, zo heet de stad voluit. De afstand die we moesten rijden om er te komen is ongeveer 70km. Maar wie iets wil zien moet er dan toch maar wat voor over hebben. Het is wel een luxe dat de meeste auto’s airco hebben. Met 29 gr buiten, is het in de auto prima vol te houden. Wij zijn altijd goed voorzien van water in de auto, een pet of hoedje erbij en ook een paraplu, dus we kunnen alle weertypes het hoofd bieden. De rit naar Sarlat was prachtig. Geen enkel probleem die 70 km. Wat een mooi landschap, met rotsen, leuke stadjes, veel kastelen, veel grotten, grote akkers en weilanden. Onderweg nog een paar keer gestopt om foto’s te maken.

Als je Sarlat binnenkomt wordt goed aangegeven waar de parkeerplaatsen zijn. We hadden snel een plek. Er konden zeker wel honderd auto’s staan; en dit was dan nog maar een van de  parkeerplaatsen die er rond het centrum zijn. Vanaf de parkeerplaats is er een bordje dat aangeeft waar het centrum van Sarlat is, ongeveer 10 min. lopen.  

Gelijk als je bij het stadje bent, zie je meteen de enorme hoeveelheid prachtige gevels en gebouwen. Alle straten en straatjes en overwelfde steegjes zijn prachtig. We bleven maar fotograferen. Sarlat bezit de meeste middeleeuwse en 17^e – gebouwen en gevels , meer dan enige andere Franse stad. Alle gebouwen zijn ook beschermd en samen vormen ze een groot openluchtmuseum. We bleven maar kijken. 

Een prachtige kathedraal, prachtige trappen, gevels , teveel om op te noemen. Ook veel leuke winkeltjes natuurlijk, allemaal in oude prachtige panden. Heel bekend is de Foie Gras en ook walnoten en truffelolie komen uit deze omgeving. Voor 100gr. foie gras betaal je 10 euro; echt een delicatesse. De manier om de lekkerste ganzenlever te krijgen is zo dieronvriendelijk, dat je dat eigenlijk niet moet kopen. Freddy zei iets over ganzen die, als ze productierijp zijn,  twee of drie weken worden volgepropt met voer om de lever zo snel mogelijk, zo groot mogelijk te krijgen. Dit voederen gebeurt d.m.v. een trechter die in de strot wordt geduwd. Zou niet mogen denk ik!  

Midden in Sarlat, op een pleintje, staan drie grote ganzen, van brons gemaakt.

Er zijn natuurlijk enorm veel toeristen maar wij vonden dat het niet storend was. Overal zie je natuurlijk mensen maar je loopt niet voetje voor voetje door al die straatjes.                                       Ook was er een jongeman met een gitaar die bij de kathedraal zijn liedjes ten gehore bracht. Wat een mooie stem! Zijn stem leek wat op de stem van Bruce Springsteen, een beetje rauw en zo mooi! Hij is niet ouder dan een jaar of 16, denken wij. Hij werd ook goed beloond voor zijn optreden.

Na deze flinke wandeling hadden we wel een lekkere lunch verdient. Genoeg te kiezen natuurlijk.

Tegen 5 uur waren we weer terug op de camping. Eerst hebben we de tank van de auto nog vol met brandstof gedaan want morgen gaan we richting Albi, zo’n 280 km zuidelijker. Het weer blijft voorlopig goed.

Brantôme.

Het werd dus vanmorgen met korte broek en een rok en de zon naar Brantôme. Wat fijn om de dag te beginnen met zonneschijn. De rit naar dit prachtige stadje duurde een klein half uur. De rit liep door een prachtige omgeving en hele kleine gehuchten. De hooi- en stro balen stonden op elkaar gestapeld op het land om opgehaald te worden. De zonnebloemen hadden hun hoofden weer opgetild en keken vol het zonlicht in.

Voordat we een wandeling in Brantôme zouden gaan maken, moesten we eerst nog wel ergens een paar boodschappen schoren. We dachten dat we gisteren een paar flessen melk hadden gekocht maar dat bleek dus gefermenteerde melk te zijn, een soort karnemelk. Karnemelk drinken we veel maar door de havermout en de brinta, ’s morgens als ontbijt, is toch iets te veel van het goede. Op zondag sluiten de supermarkten zo rond 12 uur, dus eerst de boodschappen.

Daarna een parkeerplaats gezocht en een mooie wandeling gemaakt door dit prachtige stadje. Het was er druk, de terrassen waren overal goed bezet. In de mooie abdij vond net een doopplechtigheid plaats. Dit gebouw is gebouwd in de holte van een klif, aan de rivier de Dronne. Ook was er een expositie en is er een museum gevestigd in de abdij.

Aan het eind van de wandeling nog een lekker ijsje gekocht en toen op ons gemak teruggelopen naar de parkeerplaats. We kwamen langs een aantal makelaarskantoren en altijd blijven we stilstaan om te kijken wat er zoal te koop is. 

Als de kinderen mee zouden willen, dan zouden we zeker overwegen om in deze buurt een B&B te beginnen of een camping of allebei. Zij moeten het gaan runnen en bij staan stand-by. Het blijft een droom maar het was wel ooit onze droom om het ook echt te gaan doen. Het Franse leven is zo gek nog niet volgens ons.

Terug op de camping was het voor Freddy de hoogste tijd om de F1 te gaan bekijken. Met laptop en I-pad naar de WiFi ruimte. Er zaten nog meer enthousiaste Nederlanders. Ze werden niet teleurgesteld want Verstappen won de race. Naast de WiFi ruimte zijn twee Jeu de Boules banen. Er speelden twee koppels tegen elkaar. Het enthousiasme, de felheid, het stemvolume, het was enorm; het geluid op de laptop moest vol worden aangezet om het commentaar goed te kunnen horen. Onder het genot van drankjes werd het spel steeds fanatieker en toen wij weggingen waren ze nog volop bezig.

Met dit weer is mensen kijken ook weer een mooie bezigheid. Van veel buikomvang en onderkin tot mooi en aantrekkelijk, van sjofel tot sjiek, alles kwam weer voorbij vandaag; heerlijk!

Op de camping en in het warenhuis.

Wat doe je op een hele regenachtige dag? In de caravan zitten, lezen, een spelletje spelen en een groot winkelcentrum opzoeken. Nu bleken vandaag heel veel Nederlanders het grote warenhuis Leclerq op te zoeken.  Wij hoorden vaker de woorden, wat eten we vandaag, wat hebben we nodig, schiet op, kom hier, blijf met je vingers er van af, aan de kant enz., dan iets in het Frans. Alleen bij het afrekenen en bij de slager en de groenteafdeling gelukkig nog . 

Nederlanders ga je dan ook meteen indelen in categorieën; je kijkt naar de kleding, je hoort de taal die ze gebruiken, zijn ze gek op eten of zijn het bio mensen. Niemand zegt dat ze dat doen maar ongemerkt wordt iedereen meteen in een hokje geplaatst. Ook met namen is dat zo. De Samantha’s en de Johnny’s hebben ook al het nakijken als we dan toch bezig zijn met vooroordelen. Zelfs kinderen van bijna drie zeggen al: even mensen kijken mama. Het wordt ze met de paplepel ingegoten.

Zoals gezegd was het druk in het warenhuis. We hebben ingrediënten meegenomen om tomatensoep te maken. En de soep is net heet gegeten en die was erg lekker. Kok Freddy heeft er een lekker

 gerechtje van gemaakt. Ik bedenk wel wat we allemaal nodig hebben maar de uitvoering was vandaag voor hem. De soep paste vandaag uitstekend bij dit weer; een vleugje Frans erbij door het stokbrood en een lekkere witte Franse wijn; tres bon! 

Onder datzelfde dak zijn ook nog een flink aantal kledingzaken, bijouterieën, nagel-en haarstudio’s, tuinspullen, interieurwinkels en natuurlijk eettentjes. Freddy had een goed bankje gevonden en met de afspraak : over een uur ben ik weer hier, ben ik aan de wandel gegaan en heb veel winkels bezocht, kleding gepast, weer weggehangen en uiteindelijk niets gekocht! Heerlijk is dat!!

Terug op de camping zagen we dat onze Spaans/Franse buren ook vertrokken waren.  Het was duidelijk een wissel dag vandaag. Voor veel mensen dan ; wij wisselen hoe het ons uitkomt. Dat is een voorrecht.

De prachtige tent waar Tom en Viv in verbleven, is al weer bezet door andere Nederlanders.  Verder was het een hele rustige dag hier. 

Zelfs de Wifi ruimte werd alleen bezet door Freddy. De Tour en de kwalificatie voor de F1 van morgen, dat moet toch wel gezien worden. 

Ik heb een boek uitgelezen en ben nu begonnen aan het boek: het moerasmeisje van Delia Owens. Het begin is veelbelovend.

Terwijl ik dit typ, is het inmiddels droog geworden. De afwas kan gedaan worden en hopelijk is dit een voorbode voor morgen. We gaan een stadje bezoeken, Brantome. Met zon en een korte broek, daar gaan we voor.

Regen en Perigueux

Vanmorgen werden we nog wakker met een sprankje zon maar al wel lagere temperaturen. We wilden met Tom, Viv en Isa naar een leuke stad, Periqueux, maar de weergoden gooiden behoorlijk wat “water” in het eten. Op Weerplaza had Viv al wel gezien dat het ’s middags beter zou worden en dat klopte ook. Tegen drieën klaarde het op en we zijn toen meteen gegaan. 

Het bleef mooi en de zon liet zich ook nog zien. We hebben lekker gewandeld door de stad, een kathedraal bezocht en bij een paar winkeltjes binnen geweest. Er was een gezellige drukte met wel heel veel Nederlanders maar dat kun je verwachten hier.  Op deze camping zijn de Nederlanders trouwens in de minderheid.

In Nederland viert de zomer nog hoogtij las ik vanmorgen in de krant. Nog even volhouden want de afkoeling is in zicht! Ongemerkt wordt er over het weer toch wel weer enorm gekletst en geschreven. Het had vanmorgen nog geen half uur geregend of wij waren er al weer klaar mee. 40 gr. hoeft niet maar regen! De natuur neemt me deze uitspraak zeer kwalijk, en terecht.

 Van onze buren kregen we een appje dat er een huis te koop wordt aangeboden in onze straat. Zelfs op vakantie blijven we op de hoogte. Ben benieuwd of het snel verkocht wordt.

Naast ons staat een Spaans/Franse familie. Hun muziek en stemvolume brengt leven in de brouwerij maar het kan wel iets minder af en toe. Door de regen is er dan opeens een natuurlijke rust. Alleen de druppels hoor je nog op de ramen.

Voor morgen hebben we nog geen plannen. Volgens de weergoden regent het de hele dag maar eerst maar eens zien en dan wat plannen. Er staan nog genoeg boeken op de e-reader en er liggen nog een paar Margrieten op mij te wachten. De tour is te zien in de WiFi ruimte en de F1 in Duitsland wordt dit weekend ook verreden. Ook al is het weer niet zo mooi, er is nog genoeg te doen en te zien. En als de zon toch nog gaat schijnen, kan alles zo maar weer veranderen. Alhoewel de F1 wel gezien moet worden en de laatste bergetappe van de Tour waarschijnlijk ook. Veel verandert er dus niet!!

Het was heel fijn om Tom en Viv te zien maar om even met Isa te spelen en te knuffelen was een cadeautje.

Antonne-de-Trigonat

Vandaag hadden we een kort ritje voor de boeg. De camping waar Tom en Viv verblijven, is ongeveer 100 km. bij ons vandaan.

In alle rust hebben we ingepakt, het was weer erg heet vandaag. 

Rond een uurtje of 11 zijn we vertrokken; in het dorp nog een paar boodschappen gehaald, de tom tom ingesteld en op weg. Het was erg rustig op de weg. Af en toe reden we door een klein dorp. Het leek wel of de bevolking er voor koos om maar lekker binnen te blijven met dit weer. Geef ze eens ongelijk!

Om ongeveer half 1 vonden we een parkeerplaats , de caravan aan de kant gezet en geluncht onder een boom. Een heerlijk stokbrood met Jambon de Foret , een beker melk en als toetje, een dutje voor Freddy en ik heb een boek gelezen.

Rond een uurtje of 2, de rest van de rit gereden en toen we bij de camping waren konden we snel inchecken, de caravan neerzetten en elkaar begroeten. Het was erg fijn om ze te zien. Isa had een tekening en een mooie kaart gemaakt. Die hangen nu in de caravan. Samen een lekker ijsje gegeten en ons afgekoeld in de rivier. 

Het zwembad ligt in de volle zon overdag, dus te heet. Tom en Viv hadden voor een heerlijke BBQ gezorgd met van alles en nog wat en daarna hebben we nog gezwommen in het zwembad want het bleef maar benauwd warm.

Vanavond samen koffie gedronken en nog een spelletje gespeeld. Morgen gaat het regenen en flink afkoelen hier. We willen naar een stadje in de buurt maar wanneer laten we nog even van het weer afhangen. De omgeving is hier mooi. Voor nu is het een mooie plek om een aantal dagen te verblijven.

Cognac-la-Foret.

Camping des Alouettes betekent: de camping van de leeuweriken, maar we hebben nog geen leeuwerik gehoord of gezien. Dat is voor mij niet bijzonder maar Freddy herkent dat geluid natuurlijk wel. Freddy kan zijn vogelhobby niet uitoefenen hier. Het zal wel aan het warme weer liggen dat er geen vogel te horen is gedurende de hele dag. 

Het is nog steeds warm en ik las vanmorgen op de I-pad dat het nationale hitterecord in Nederland verbroken zal worden vandaag. Net even op NU.nl gekeken en inderdaad. Ik weet niet wat het record nu is, maar het zal richting de 40gr. zijn. De werkenden onder ons zullen niet zo blij zijn met deze temperaturen en ook veel niet werkenden!

Hier is het ook weer een tropisch dagje . Vanmorgen de fiets gepakt naar het stadje Cognac-la -Foret. We wilden de begraafplaats bezoeken en de “Doodslantaarn” zien. De begraafplaats ligt op een heuvel en de lantaarn kun je al van verre zien. Het is een hoge carré vormige steen, ruim 6 meter hoog met bovenaan 4 gaten erin. Als er iemand overleden is wordt er ’s avonds een licht van onderen naar boven gehesen. Het dient als gids voor de ziel.

Op het kerkhof waren nog graven te vinden van begin 19^de eeuw.

De kerk hebben we ook bezocht. Een sobere katholieke kerk, lekker koel, en we steken altijd een kaars op. Soms met een speciale gedachte erbij, zoals vandaag.

Het stadje heeft maar een paar straten en we moesten nog boodschappen hebben, dus de super was snel gevonden. Het verbaasde ons dat er nog zoveel producten te koop waren. Veel verse producten uit de omgeving zelf. De eieren en de ham smaakten prima bij de lunch.

Naast de camping ligt een bos en daar groeit hoge grote bamboe. De stengels zijn enorm dik. Een prachtig gezicht. 

Achter de caravan staat een hele oude Amberboom. Ik dacht eerst dat het een Esdoorn was maar na even zoeken op internet, blijkt het dus een Amberboom te zijn. Wij hadden er nog nooit van gehoord.  De stam is erg knoestig en er groeien vruchten aan die niet eetbaar zijn voor de mens. Onder deze boom hebben we dus de rest van de dag gezeten. Lezend, slapend en een beetje de Tour de France luisteren. Een heel rustig dagje dus weer. 

Het fietsen beviel goed vandaag; gewoon af en toe zonder ondersteuning en het regelen met de versnelling enz. gaat steeds beter. Het komt nog wel goed met dit vervoersmiddel en mij.

Morgen gaan we naar de camping van Tom en Viv, zo’n 100 km zuidelijker. Het lag niet in de planning maar een dagje en een nachtje samen met hun is toch wel gezellig. Het is heel leuk om Isa te zien en zij vertrekken dan naar huis en wij weer verder naar het zuidoosten, richting Albi.

We gaan koken en koud douchen daarna, want dat is na weer een hete dag, het lekkerste om te doen.

Limoges

Wat vandaag overheerst is het hittegevoel:  plak, zweet, water, douche, 39 graden!

Nu ook nog; het is al 19.00 uur. Ik weet niet hoe warm het nog is maar wel erg warm nog.

Toch zijn we er vandaag op uit gegaan, naar de stad Limoges. Het ligt ongeveer 25 km. hier vandaan. We hadden snel een parkeergarage gevonden, redelijk dicht bij het centrum en om half 11 waren we al bij het Office de Tourisme. Het stond nergens aangegeven maar een oudere meneer liep een paar straten met ons op en na nog een keer vragen hadden we het gevonden.

Limoges is de stad van het porselein. Erg chique porselein met gouden randen maar ook moderne ontwerpen. Er staat een grote fabriek en ook een museum.

Het nieuwe gedeelte van de stad bestaat uit winkels en restaurantjes. 

Het oude gedeelte is ontstaan aan het begin van de 4^de eeuw en daarna verder gegroeid en veranderd. In het midden van de oude wijk staat een prachtige kathedraal, Saint-Etienne. Het interieur is prachtig. En het was een hele koele plek om vandaag even uit te rusten. 

Rondom de kathedraal ligt een prachtige botanisch tuin, de Bisschoppelijke Paleis Tuin; opgebouwd uit verschillende lagen, met veel planten, kruiden en vijvers. 

Vanaf dit punt loopt de wandeling naar een middeleeuwse brug die over de rivier de Vienne ligt. Nog tot halverwege de 20^ste eeuw, werd de was van de bourgeoisie aan de rechteroever van de rivier gewassen. Dit werd natuurlijk door de hulpen in de huishouding gedaan.

Ook ligt de brug aan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Een grote schelp in de muur duidt daar op. Over de rivier lopen nog meerdere bruggen en het uitzicht is prachtig. In de buurt staan ook een paar musea. Vandaag niet bezocht.

Om een uurtje of half 2 hadden we het wel gezien. Eerst maar iets gegeten en toen terug gewandeld naar de parkeergarage. De stad was rond die tijd zo ongeveer uitgestorven. Het is een prima stad om te bezoeken, m.n. het oude gedeelte is prachtig en als je van winkelen houdt is de stad ook de moeite waard, maar met deze hitte vind ik het zelfs niets.

In Nederland is het ook warm, lazen we in de krant en ook daar blijft het nog wel even zo, begrepen wij.

Hier is het morgen op z’n warmst, daarna een paar graden koeler en in het weekend onweer en flinke afkoeling.

De gemoederen bij kinderen en ouders raken ook redelijk verhit op de camping. Veel huilende kinderen, mopperende ouders. Het valt allemaal niet mee bij deze temperatuur.

Dag op de camping

Een hele hete dag vandaag. Op dit moment is het nog 33 graden. Het is nu 19.00 uur.

Geen dag om nou eens flink wat te ondernemen. We vinden dit steeds makkelijker om te doen.  Het scheelt natuurlijk ook dat de vakantie nog maar net begonnen is en dat we nog een aantal weken te gaan hebben.

De camping ligt bij de plaats Cognac -la-Foret. Op de e moet een accent circonflexe, een dakje. Kon het niet vinden op de computer. De naam suggereert dat het iets met Cognac te maken kan hebben maar niets wijst in die richting. Het is wel een mooi dorp. Vanmorgen op weg naar de Super U voor boodschappen, reden we er doorheen. Mooie huizen, prachtige tuinen, alles in bloei. Als je het dorp binnen rijdt zie je natuurlijk het plaatsnaam bord maar onder de naam van het dorp staan nog een paar woorden, nl: Lanterne des Morts. Dat verwijst naar een dodenlantaarn.

We gaan nog kijken een dezer dagen; op de fiets. Kan me er zo nog niets bij voorstellen.

Onze plek is erg ruim, 200 m2; nog nooit zo’n grote plek gehad, denken we. Onze plek is alleen erg hellend. Volgens de campingeigenaar was het niet te doen om de caravan behoorlijk neer te zetten op deze plek, maar geen uitdaging te groot voor Freddy. Er was wel een andere plek voor ons, maar die had helemaal geen schaduw. De keus was dus niet zo moeilijk. De caravan staat redelijk goed. We hellen wel iets voorover maar het slaapt prima, de spullen rollen niet vanzelf weg en de caravan staat stabiel. Het sanitair is erg mooi. De camping draait nu twee jaar onder deze nieuwe beheerders. Wel veel Nederlanders trouwens. Ook heeft de camping een aantal nieuwe stacaravans, verspreid over de camping. 

Vanmorgen werd de stacaravan tegenover ons schoongemaakt; er kwamen gordijnen te hangen, er werd serviesgoed naar binnen gebracht en lampen ingedraaid. Je denkt al snel aan een familie als bewoners,  maar niets is minder waar. Rond zessen verscheen een bestelbus van een onderhoudsbedrijf, drie gespierde mannen kwamen eruit en gingen de stacaravan in. Weer eens andere campinggasten dan wat we gewend zijn.

Schuin tegenover ons staat een Nederlands gezin. Ik probeer om alles te negeren wat er gezegd wordt en wat we te zien krijgen maar dat is in dit geval niet zo makkelijk. Mamma heeft een erg luide stem. Ze vloekt zelfs. Haar partner is een rustig persoon , zo op het oog. Ze hebben drie kinderen. Ik schat:  8, 6 en 1 jaar. De middelste is een meisje. Ik zou de hulp inroepen van Jo Frost, de bekende Engelse Nanny!  Ze moeten nog twee vakantie weken overleven. Gisteren en vandaag heeft ze al wel tien keer geroepen dat ze naar huis gaan, als de kinderen zo ongehoorzaam blijven. Ze zijn er nog wel!

Een Frans echtpaar probeerde een camper op een hellende plek neer te zetten, een pad verder dan onze plek. Waarschijnlijk ook gekozen voor de schaduw. Het heeft een half uur geduurd. De man bestuurde de camper en vrouwlief dirigeerde hem. De camper moest op klossen worden gezet en dat is een pittig karwei als je niet zo handig bent. Een andere Fransman bood gelukkig zijn hulp aan en het lukte. De motorkap moest open; zo vaak had de koppeling volgens Freddy wel op z’n donder gehad. Ze staan wel lekker in de schaduw!

Als je een dag bij de caravan zit en lekker een boek leest, blijkt zo’n dag toch nog voldoende te bieden om een A4 redelijk gevuld te krijgen.

Wij gaan eten; het is bijna half 8. Freddy heeft dus gekookt en ik mag aanschuiven.

Reisdag naar camping bij Cognac La Foret

Mevrouw Johnson kwam ons vanmorgen een goede reis wensen. Erg aardig. Boris zelf had zich al flink laten horen. Hij maakte de afgelopen paar dagen veel lawaai. Volgens ons heeft hij het zelf niet in de gaten. Hij gaapt veel, zingt een soort toonladder, kucht en bromt en de andere geluiden kan ik niet omschrijven. Zij vertrokken vanmorgen al vroeg, wel zonder caravan.

Vandaag een stevige etappe gereden, om maar even in de termen van de Tour te blijven. 460 km. ongeveer. Orleans hebben we “rechts”  laten liggen. We hadden geen specifiek plan vandaag tot hoever we wilden maar het was zo rustig op de weg, dat het een mooie rit werd door het Franse platteland van de Bourgogne en de Limousin.

De Bourgogne staat natuurlijk bekend om zijn wijnen. We passeerden de plaats Chablis, het centrum van de Chablis wijn. De Chardonnay druif die hiervoor gebruikt wordt, zagen we overal op de hellingen groeien. 

Ook kwamen we langs Nevers, de plaats waar Bernadette van Soubirou geboren is. De Limousin kenmerkt zich door de witte koeien en de grote graanvelden die we overal zagen. Ook passeerden we de Loire. Deze rivier staat erg laag, vonden wij. Wij weten natuurlijk niet of dit andere jaren ook zo is maar de kans is groot dat het in Frankrijk ook wel droger is dan in voorgaande jaren.

We reden meestal over N wegen. Prima te doen en zo omzeil je de drukte van de autobaan. Het is wel zaak om goed te kijken waar de tom tom je heen wil hebben. Die hebben we regelmatig genegeerd en dan de routekaart van de ANWB gebruikt om goed te kunnen bekijken wat de beste weg voor het rijden met een caravan is. We zaten goed op een lijn. Dit is niet altijd het geval maar vandaag waren we een prima team in de auto.

Onderweg stoppen we altijd om te lunchen. Op de camping was de bakker al geweest vanmorgen dus hadden we een verse baguette. Heerlijk! Op een gegeven moment een camping gezocht in het SVR boekje en gebeld naar een camping om te vragen of er nog plek was. Dat was zo, dus een uurtje later reden we deze camping op. Een Nederlandse eigenaar, veel Nederlanders hier maar wij hebben een rustig plekje , half schaduw gelukkig, want er is sprake van heel heet weer de komende dagen.

Hier gaan we wel een aantal dagen blijven.

 We willen Limoges bezoeken, fietsen, misschien wandelen en wie weet wat nog meer.

Rondje om het meer bij de Camping

Deze camping ligt aan het meer de Marcenay. Vanaf de camping kun je om het hele meer heen lopen of fietsen. Wij kozen vandaag voor het laatste. Halverwege staat een vogelobservatietoren. Dat ook maakt het natuurlijk een stuk aantrekkelijker om een rondje meer te doen. Met een fles water, fototoestel en verrekijker in de fietstas, begonnen we aan de rit. Het eerste stuk was kiezelpad, flinke kiezels waar mijn fiets in de eerste ondersteuningstand te hard over heen hobbelde. Ik was meteen in staat om te keren maar ja, gelijk opgeven is geen optie, dus door.

 Na het stuk kiezel begon het smalle pad tussen grote, oude bomen door. De wortels van deze bomen lopen natuurlijk over het pad met enorme grote knoesten en rare vertakkingen boven de grond. In het stuur zit vering, ideaal zou je zeggen maar ik vond het nog steeds verre van ideaal. Hotsend en klotsend vervolgde ik de weg. Freddy had natuurlijk nergens last van en reed als een volleerd mountainbiker over de hobbels en knobbels. Hij zal zich wel verkneuterd hebben achter mij. Opeens bedacht ik mij dat het natuurlijk al zou schelen als ik de ondersteuning uit zou zetten. Zo gezegd, zo gedaan. Het werd iets beter en ongeveer halverwege de route stond gelukkig de observatie hut waar we gingen pauzeren en natuurlijk kijken wat er zoal zwom in het meer. 

Het vogelhart van Freddy begon helaas niet sneller te kloppen door wat hij zag. De sloot naast ons huis geeft dezelfde aanblik qua bewoning van het water. Het wateroppervlak is wel groter en mooier. Na deze pauze werd het pad iets breder en makkelijker te fietsen voor mij. De ondersteuning is wel op nul blijven staan.

De camping heeft een hoofdpad en links en rechts van dit verharde pad zijn er inhammen waar een aantal plekken zijn gecreëerd. In onze inham staat ook een Engels echtpaar op leeftijd; midden zeventig. Hij praat als Thatcher, ziet eruit als Boris Johnson, wel met bril, en is vandaag al de hele dag bezig met een roze korte broek en een groot mes. Hij probeert een naad los te tornen met dat mes en af en toe gebruikt hij z’n tanden. Op dit moment zie ik geen broek meer dus waarschijnlijk is de klus geklaard.

Zijn vrouw raadde ons gisteren de culinaire geneugten van de camping nog aan. Zij hadden al een paar keer hier gegeten en ze waren er nog steeds vertelde ze. It must be good food! Wij maken nu een lekkere koude salade met carpaccio en van alles en nog wat. Morgen vertrekken we weer dus het eten hier laten we aan ons voorbijgaan.

Het wordt steeds warmer hier de komende week. Midden dertig, richting de veertig graden.

Rustig aan en veel water en ranja in de buurt, dat lijkt me een goed plan.